kościół św. Idziego

kościół św. Idziego (fot. R. J)

Przy ul. Husowej stoi pozornie barokowy kościół św. Idziego (kostel sv. Jiljí), patrona karmiących matek, chorych (zwłaszcza na epilepsję), rannych, grzeszników, handlarzy końmi, rozbitków, łuczników, myśliwych, żebraków, rybaków, pasterzy, zbłąkanych, dobrej spowiedzi oraz kilku miast w Austrii i Niemczech.

Świątynię zaczęto budować w 1310 roku z inicjatywy biskupa praskiego Jana z Dražic. Budowę ukończono w 1371 r. i wyświęcono 4 maja. Kilkadziesiąt lat później kościół ucierpiał w pożarze i został odbudowany po r. 1432. W 1626 r. stał się własnością zakonu Dominikanów, którzy postawili obok klasztor.

Wcześniej w tym miejscu stała niewielka świątynia romańska.

Kościół jest wysoką trzynawową budowlą. Gotyckie wnętrze zostało przebudowane w stylu barokowym przez Františka Maxmiliána Kaňkę w 1733 r.  Jest przedzielone dwoma parami barokowych kolumn. Autorem stiuków jest Bernard Spinetti. Freski sklepienne wykonał Václav Vavřinec Reiner (1733-1734). Ołtarz główny, ozdobiony drewnianymi złoconymi rzeźbami, jest dziełem Františka Ignáca Weissa (1634-1638). Ołtarz Maryi Bolesnej wykonał Filip Ondřej Quitainer (1750-1751), zaś ołtarz św. Katarzyny – Ferdinand Maxmilián Brokoff (1730). Przepięknie rzeźbione konfesjonały pochodzą z lat sześćdziesiątych XVIII w. Kościelne organy, pięknie udekorowane rzeźbą, pochodzą z 1733 r. (były w późniejszym czasie dwukrotnie przebudowane). Grało na nich wielu czeskich i europejskich światowej sławy organistów, ze względu na unikalne cechy dźwięku.

Niemal naprzeciw wejścia do kościoła znajduje się piwiarnia Pod Złotym Tygrysem.