Emauzy

Emauzy po bombardowaniu 14.02.1945 r.

Przy ulicy Vyšehradskiej, po prawej stronie (gdy idziemy od strony Placu Karola), widzimy klasztor Emauzy (Emauzský klášter lub klášter benediktinů u chrámu P. Marie a slovanských patronů, zwany Na Slovanech i Emauzy) z kościołem Panny Marie, svatého Jeronýma, Cyrila a Metoděje, Vojtěcha a Prokopa na Slovanech, wzniesiony niegdyś na skalistym wzgórzu przez cesarza Karola IV dla słowiańskich benedyktynów. Budowę rozpoczęto 21 listopada 1347 roku, a konsekracja odbyła się w wielkanocny poniedziałek 19 marca 1372 roku, w dzień, w którym według ewangelii Chrystus zjawił się apostołom jadącym do Emaus w Jerozolimie, stąd nazwa klasztoru. W uroczystościach uczestniczył Karol IV i jego syn Wacław. W klasztorze za pozwoleniem papieża Klemensa VI mogli chronić się słowiańscy mnisi z całej Europy. Do czasów husyckich klasztor był jednym z najważniejszych ośrodków kultury w Czechach. Funkcjonowało tu skryptorium, w którym powstało wiele cennych rękopisów, m. in. Registrum Slavorum z 1395 roku, zwany Słowiańskim lekcjonarzem i Mszą koronacyjną królów Francji (pisany cyrylicą i głagolicą), przechowywany w bibliotece w Remis. W 1419 roku klasztor opanowali husyci, później należał do kalikstynów (odłam husytów). Pod koniec XVI wieku świątynia wróciła w ręce katolików, a po 1636 roku zagościł w niej barok. W XIX wieku nastąpiła przebudowa w stylu neogotyckim. Podczas drugiej wojny światowej klasztor wraz z kościołem został przeznaczony przez okupantów do celów świeckich, zaś w 1945 roku przypadkowo zbombardowany przez aliantów – bomby miały spaść na Drezno (kościół uległ niemal całkowitemu zniszczeniu). W 1950 roku budynki przekazano Czechosłowackiej Akademii Nauk, w 1989 roku zwrócono benedyktynom.

Betonowe wieże-rakiety wzniesiono w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku. W 2003 roku ukończono odbudowę kościoła, a świątynia otrzymała nowy ołtarz. Pierwsza msza odbyła się symbolicznie w wielkanocny poniedziałek 21 kwietnia 2003 roku. 

Mniejszy budynek to kościół słowiańskich patronów wymienionych w nazwie klasztoru, św. Kosmy i Damiana (kostel sv. Kosmy a Damiána) z 1657 roku, prosty jednonawowy z bogato zdobionym sztukateriami wnętrzem i ołtarzem z 1713 roku.

Godne uwagi są XIV-wieczne krużganki, które zachowały ciekawe oryginalne malowidła o tematyce Staro i Nowo-testamentalnej według wzorów francuskich i stanowią dziś najcenniejszą część klasztoru. 

Informacje praktyczne:

www.emauzy.cz

Czynne:

V-IX poniedziałek-sobota 11.00-17.00

IV, X poniedziałek-piątek 11.00-17.00

XI-III poniedziałek-piątek 11.00-14.00

Ceny biletów:

Dorośli/Ulgowy/Rodzinny 50 Kč/30 Kč/100 Kč

Gdy w 2002 roku byłam tu po raz pierwszy i zobaczyłam betonową bryłę na, zdawało mi się, dawno opuszczonym placu budowy w otoczeniu arcydzieł budownictwa komunistycznego nie sądziłam, że będzie aż tak dobrze.

Z terenu przyklasztornego rozpościera się widok na Wełtawę.

Betonowe wieże-rakiety wzniesiono w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku.