Most Palackiego (Palackého most)

Most Palackiego z wejściem od strony Smichova (pocztówka z 1914 r. - z mojej kolekcji)

Most Palackiego (Palackého most) jest trzecim najstarszym mostem na Wełtawie w Pradze. Łączy położone na prawym brzegu rzeki Nowe Miasto z lewobrzeżnym Smichovem.
Kamień węgielny pod budowę mostu wmurowano 13 maja 1876, 22 grudnia dwa lata później oddano budowlę do użytku. Pierwotnie rozważano budowę w tym miejscu tańszego mostu żelaznego, ostatecznie jednak wzniesiono kamienny (wg projektu Bedřicha Münzbergera i Josefa Reitera), w późniejszym czasie modyfikując jego sylwetkę kilkakrotnie.
Dzisiejszy wygląd nadano mu w latach 1950-1951, w czasie przebudowy naprawiającej szkody spowodowane bombardowaniem lotniczym 14 lutego 1945 r.

Most ma siedem łuków, prawie 230 metrów długości i 30 metrów szerokości.

Dziś na moście nie ma śladu po widocznych na pocztówce rzeźbach - posagach autorstwa Josefa Vaclava Myslbeka - po wojnie zostały przeniesione na niezbyt odległy Wyszehrad. 

Rzeźby zdobiące most od strony Nowego Miasta przedstawiały boskiego śpiewaka Lumíra (1887-88),  legendarną parę: założyciela dynastii Przemyślidów Przemysła i córkę Kroka, księżnę Libuszę (1889-92) (najbardziej ucierpiały w czasie bombardowania - na Wyszehradzie znajdują się kopie).  Od strony Smichova, po prawej stronie, stały legendarna tragiczna para Ctirad i Šárka (1897), po lewej - kamienne postacie legendarnych czeskich bohaterów, Záboja i Slavoja (1892-95).

Most Palackiego, podobnie jak inne praskie mosty, nosił niejedno imię.
Nim nadano mu oficjalną nazwę, mówiono o nim Kamenný na Smíchov lub Podskalský. W latach 1878–1940 nosił nazwę Palackého most, w latach 1940–1945 - Mozartův most.
Od 1945 ponownie nosi nazwisko czeskiego historyka, polityka, jednego z organizatorów Zjazdu Słowiańskiego, Františka Palackého.