klasztor św. Agnieszki Czeskiej (klášter sv. Anežky České, Anežský klášter)

Klasztor św. Agnieszki Czeskiej (klášter sv. Anežky České, Anežský klášter) (Anežská 811/12/U Milosrdných 17), zwany także na Františku, zajmuje rozległy teren w pobliżu rzeki. Jest jednym z najważniejszych zabytków gotyckich w Czechach. Został założony w miejscu dawnego szpitala w latach trzydziestych XIII wieku przez króla Wacława I dla franciszkańskiego zakonu klarysek. Równolegle z klasztorem żeńskim w tych samych murach działał zakon franciszkanów. Współzałożycielka klasztoru, Agnieszka (1211-1282), siostra Wacława I i córka Przemysła Ottokara I została pierwszą ksienią klasztoru, nazwanego później jej imieniem.  Miejsce kultu i mauzoleum rodziny królewskiej, jakim przez wieki był klasztor, straciło wiele podczas wojen husyckich, w wyniku których zakon opuścił mury klasztorne na niemal dwieście lat. W 1556 roku klasztor przekazano dominikanom. Klaryski powróciły w 1627 roku, zaś w 1782 roku, za panowania Józefa II klasztor, podobnie jak wiele innych, zlikwidowano i przekształcono w przytułek dla nędzarzy, magazyny i warsztaty. Pod koniec XIX wieku będący w ruinie kompleks klasztorny o mały włos nie został wyburzony, przygotowano już nawet plan jego rozbiórki. Na początku XX wieku podjęto prace restauratorskie, które trwały kilkadziesiąt lat – efekt jest znakomity.

Agnieszka Czeska, już w wieku trzech lat została zaręczona ze śląskim księciem Bolesławem. Zrezygnowała ze świeckiego życia, poświęcając się działalności klasztornej.  12 listopada 1989 roku, tydzień przed Aksamitną Rewolucją, została świętą.

Klasztorny kościół Zbawiciela (kostel Krista Spasitele) z XIII wieku, dawny kościół klarysek, w założeniu mauzoleum Przemyślidów, kryje szczątki kilku książąt tego rodu, wśród nich grób Wacława I i nieodnaleziony nigdy przez badaczy grób św. Agnieszki. Ostatnio bezskutecznie poszukiwano grobu w pobliskim kościele św. Hasztala – klaryski przeniosły cenne dla zakonu szczątki ksieni w nieznane dziś miejsce prawdopodobnie z obawy przed powodziami. 

Jedną z najstarszych części klasztoru jest kościół św. Franciszka (kostel svatého Františka) z 1234 roku, który powstał wraz z założeniem męskiego klasztoru franciszkanów. Dziś pełni funkcję sali koncertowej.

Klasztorny budynek kryje od 1985 roku kolekcję średniowiecznego malarstwa czeskiego, austriackiego i niemieckiego oraz rzeźb. Wystawa nosi tytuł Sztuka średniowieczna w Czechach i Europie Środkowej (Středověké umění v Čechách a střední Evropě) i jest częścią Galerii Narodowej. Znajdują się tu między innymi XIV-wieczne obrazy Mistrza z Trzeboni, Mistrza Teodoryka (jedynego średniowiecznego malarza, o którego życiu i twórczości zachowały się jakiekolwiek informacje), XVI-wieczne skrzydła ołtarza z kościoła Tyńskiego z postaciami świętych i częściowo zachowany ołtarz autorstwa Mistrza Ołtarza Litomierzyckiego. Duże wrażenie robi wspaniała kolekcja średniowiecznych Madonn.

Informacje praktyczne:

www.ngprague.cz

Godziny otwarcia:

wtorek-niedziela: 10.00-18.00

Bilety:

Dorośli/Ulgowy/Rodzinny  150 Kč/80 Kč/200 Kč

Madonna ok. 1420 (butelka ze smoczkiem w dłoni)